ścisnąć [zacisnąć] zęby

ścisnąć [zacisnąć] zęby
ścisnąć [zacisnąć] zęby {{/stl_13}}{{stl_7}}'nie zareagować na coś bolesnego, przykrego; znieść coś w milczeniu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ścisnął zęby i wytrzymał zdzieranie opatrunku. Zacisnął zęby i nie poszedł do nikogo na skargę. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zacisnąć — Zacisnąć, ścisnąć pięści «z trudem powstrzymać się od wybuchu gniewu (zwykle wykonując bezwiednie taki gest)»: Pomruk oburzenia i wściekłości poszedł po ludziach stojących. Baby gestykulowały, chłopi zaciskali pięści. Z. Kossak, Pożoga. (...)… …   Słownik frazeologiczny

  • zacisnąć — dk Va, zacisnąćnę, zacisnąćciśniesz, zacisnąćciśnij, zacisnąćnął, zacisnąćnęła, zacisnąćnęli, zacisnąćciśnięty, zacisnąćnąwszy zaciskać ndk I, zacisnąćam, zacisnąćasz, zacisnąćają, zacisnąćaj, zacisnąćał, zacisnąćany «cisnąc zsunąć coś do czegoś …   Słownik języka polskiego

  • ząb — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. zęba, Mc. ząbbie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden z wielu twardych, białych tworów kostnych, znajdujących się w ustach człowieka lub w pysku zwierzęcia, służących do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaciskać — Zacisnąć, ścisnąć pięści «z trudem powstrzymać się od wybuchu gniewu (zwykle wykonując bezwiednie taki gest)»: Pomruk oburzenia i wściekłości poszedł po ludziach stojących. Baby gestykulowały, chłopi zaciskali pięści. Z. Kossak, Pożoga. (...)… …   Słownik frazeologiczny

  • zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… …   Słownik języka polskiego

  • zewrzeć — dk XI, zewrzećwrę, zewrzećwrzesz, zewrzećwrzyj, zwarł, zwarty, zwarłszy zwierać ndk I, zewrzećam, zewrzećasz, zewrzećają, zewrzećaj, zewrzećał, zewrzećany, książk. «mocno zetknąć ze sobą dwie części czegoś, dwa przedmioty lub spowodować, by coś z …   Słownik języka polskiego

  • ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”